ការដាំដុះកញ្ឆែតក្នុងបឹងទំពុននឹងបញ្ចប់នៅពេលដែលការងារជួសជុល (ផ្ទៃខាងក្រោយ) ទៅដល់កសិដ្ឋាន។
កសិករ ដែលពឹងលើបឹងទំពុនភូមិ ព្រែកតាគង់ ទី១ ឃុំចាក់អង្រែលើ ប្រកបរបរ ចិញ្ចឹមជីវិតកំពុងមានការព្រួយបារម្ភ។
បឹងនេះហាក់ដូចជាឃើញថាកំពុងបំពេញទៅដោយខ្សាច់បណ្តើរៗ ហើយកាន់តែតូចទៅៗ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ដោយមានឡានដឹកទំនិញរាប់រយគ្រឿងកំពុងប្រញាប់ប្រញាល់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីពន្លឿនការងារទន្ទ្រានយកដីបឹង។
នៅពេលដែលពេញហើយសហគមន៍ ដែលមានភាពច្រកចូល នឹងត្រូវបានសាងសង់នៅលើដីថ្មី។
លោក សុខ វណ្ណា រស់នៅភូមិព្រែកតាគង់១ បាននិយាយថាលោកប្រមូលផលកញ្ជែត និងត្រកួនពីបឹងទំពុន ចាប់ពីម៉ោង ១ ដល់ម៉ោង ៩ ព្រឹក។
លោកបន្តថា៖ «ខ្ញុំ និងប្រពន្ធខ្ញុំអាចប្រមូលបន្លែបានពី ៦០០ គីឡូក្រាមទៅ ៨០០ គីឡូក្រាមហើយយើងទទួលបានប្រាក់ខែ ២០ ដុល្លារសម្រាប់ការងាររបស់យើង។ ប្រពន្ធខ្ញុំទទួលបាន១០ ដុល្លារ ហើយខ្ញុំបាន១០ ដុល្លារ»។
អ្នកស្រី ថន ហាក់ ភរិយា របស់លោក វណ្ណា ដែល កំពុងសម្លឹងមើលពេលសម្ភាសបាននិយាយថាអ្នកស្រីនឹងមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណា នៅពេលដែលបឹងត្រូវបានបំពេញនោះទេ។
អ្នកស្រីនិយាយ ទាំងទឹកភ្នែកថា៖ «ប្តីខ្ញុំ និងខ្ញុំគ្មានការអប់រំទេ។ យើងមិនមានអ្វីត្រូវងាកទៅរកទេ។ ខ្ញុំព្យាយាមមិនគិតពីវា ប៉ុន្តែនៅពេលឃើញរថយន្តរាប់រយគ្រឿង ចាក់ដីខ្សាច់ចូលក្នុងបឹងជារៀងរាល់ថ្ងៃ វាបានរំលឹកទុក្ខដ៏ក្រៀមក្រំរបស់ខ្ញុំថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ។ សូម្បីតែពេលយប់ក៏ឡាននៅតែ មកចាក់បំពេញដីដែរ គេមិនឈប់ទេ»។
អ្នកស្រីបន្តថាការងារ ចាក់បំពេញ បឹងបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ ២០១៨ ហើយគម្រោងនេះកំពុងត្រូវបានក្រុមហ៊ុនឯកជនអនុវត្ត។
អ្នកស្រី សយ ចន្ទ្រា ជាម្ចាស់ចម្ការកញ្ឆែតទំហំ ៤ ហិកតាក្នុងបឹងទំពុន និយាយថាអ្នកស្រីចំណាយប្រាក់ ៤០០ ដុល្លារក្នុង ១ ហិកតាក្នុងមួយឆ្នាំដើម្បីដាំដុះ។
អ្នកស្រី បន្ត ថា ៖ « បន្ទាប់ពីបើកប្រាក់ឈ្នួលឲ្យកម្មករហើយខ្ញុំ អាចរក ចំណូលបានពី២៥ ទៅ៣០ ដុល្លារក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយលក់បន្លែ នៅ ផ្សារដើមគ។ កាលពីមុនឆ្នាំ២០១៨ ខ្ញុំអាចរកប្រាក់ចំណូលបានប្រហែល ៥០ ទៅ ៦០ ដុល្លារក្នុងមួយថ្ងៃ ដោយសារបឹងធំ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ… វានឹងលែងមានទៀតហើយ។ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យ បឹងនេះ ត្រូវបានចាក់បំពេញនោះទេ»។
អ្នកស្រី ម៉ៅ ចន្ថា អាយុ ៥៩ ឆ្នាំ បាននិយាយថាជាង ១០០ គ្រួសារធ្វើការជាអ្នកដាំបន្លែមុនឆ្នាំ ២០១៨ ប៉ុន្តែពេលនេះមានតិចជាង ៥០ គ្រួសារដែលនៅដាំបន្លែនៅក្នុងបឹងដែលត្រូវបានរួមតូចទៅៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
អ្នកស្រីបន្តថា៖ «ខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តដែលឃើញ សហគមន៍ឈានមកដល់ដំណាក់កាលនេះទេ ព្រោះវាមានន័យថាជាការបញ្ចប់នៃ ការងារ របស់ខ្ញុំ នៅបឹង សូម្បីតែវា អាចបង្កើនតម្លៃ អចលនទ្រព្យ របស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែវាជាការបញ្ចប់ការងាររបស់ខ្ញុំហើយ»។
អ្នកស្រីថា៖ «ខ្ញុំចូលចិត្តការងាររបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំអាចរកប្រាក់ធ្វើការចិញ្ចឹមគ្រួសារ និងជួយកូនៗ របស់ខ្ញុំបាន»។
លោក វ៉ែន វឿន អាយុ ៦០ ឆ្នាំបាននិយាយថាលោកមិនដឹងថាតើគម្រោងចាក់ដីលុបបឹងនឹងត្រូវបញ្ចប់នៅពេលណានោះទេ។
លោកបន្តថា៖ «ខ្ញុំសង្ឃឹមថាវានឹងចំណាយពេលរាប់ឆ្នាំ។ ខ្ញុំចាស់ហើយ ខ្ញុំមិនដឹងថា មានការងារអ្វីឲ្យខ្ញុំធ្វើឬ ក៏ត្រូវទៅណានោះទេ»។
លោក ធីម សុខា មេភូមិព្រែកតាគង់បានឲ្យដឹងថា អ្នកដាំបន្លែនៅបឹងទំពុនអាចបន្តការងារធ្វើស្រែចំការរបស់ពួកគេសម្រាប់ពេលនេះ។ ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែរៀបចំត្រៀនសម្រាប់ការងារផ្សេងទៀត ព្រោះថ្ងៃណាមួយកសិដ្ឋាននេះនឹងលែងមានហើយ។
លោកបន្ថែមថា៖ «បឹងនេះ មិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេទេ ហើយខ្ញុំជឿថាពួកគេ ទាំងអស់គ្នាដឹងរឿងនេះមនុស្សជាច្រើនបានចាកចេញហើយស្វែងរកការងារថ្មី។ អ្នកខ្លះក្លាយជាកម្មករ សំណង់ ឬ អ្នករត់ម៉ូតូឌុប។ វាជាការល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដែលនៅដាំបន្លែក្នុងបឹង ចាប់ផ្តើមគិតពីការងារផ្សេងទៀត»។
លោក កែវ សាវឿន ចៅសង្កាត់ចាក់អង្រែលើ និយាយថាកសិករដាំបន្លែនៅបឹងទំពុន មិនអាចបញ្ឈប់ការអភិវឌ្ឍន៍បានទេ ដោយសារពួកគេមិនមែនជាម្ចាស់នៃបឹង និងដីជុំវិញនោះ៕
ដោយគីរីដងរែក
