បុរសម្នាក់បានធុញទ្រាន់នឹងជីវិតប្រថុជ្ជនបានសម្រេចចិត្តស្វែងរកផ្លូវធម៌។ គាត់ក៏សម្រេចចិត្តទៅរស់នៅក្នុងព្រៃមួយ ដែលនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីភូមិមួយ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គាត់អង្គុយធ្វើសមាធិ ហើយរាល់ពេលដែលគាត់ឃ្លាន គាត់តែងតែចូលទៅក្នុងភូមិ ដើម្បីរកអាហារ។ ថ្ងៃមួយ នៅពេលត្រឡប់ពីភូមិមកព្រៃវិញ គាត់បានឃើញសត្វកញ្ជ្រោងពិការជើងមួយ។
ជាការពិត ពិការភាពប្រាកដជាធ្វើឲ្យជីវិតយើងលំបាកណាស់ តែសត្វកញ្ជ្រោងពិការនេះ បែរជាមានសាច់ឈាមធាត់ទ្រលុកទៅវិញ។ គាត់បានយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើសមាធិតទៅទៀត។ នាពេលសុរិយាអស្តង្គត គាត់បានឮសម្រែកសត្វតោគ្រហឹម។ គាត់ភិតភ័យយ៉ាងខ្លាំង រួចស្ទុះឡើងដើមឈើ។
គាត់បានភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង នៅពេលដែលគាត់បានឃើញសត្វតោពាំសាច់សត្វយកមកទម្លាក់ឲ្យកញ្ជ្រោង រួចដើរចេញទៅ។
គាត់ស្ទើរតែមិនជឿថា តោដ៏កំណាចបែរជាមកចិញ្ចឹមកញ្ជ្រោងកម្សត់នេះទៅវិញ។
ល្ងាចបន្ទាប់ គាត់បានឃើញសត្វតោពាំសាច់យកមកឲ្យកញ្ជ្រោងទៀត។
បុរសបានគិតថា៖
-” ឱ! នេះពិតជាទេវតាមកពន្យល់ខ្ញុំហើយ!
សូម្បីតែកញ្ជ្រោងពិការ គង់តែមានសត្វតោពាំសាច់យកមកឲ្យ ចំណង់បើខ្ញុំជាអ្នកកាន់សីល ក៏គង់តែមានគេយកអាហារមកផ្គត់ផ្គង់ឲ្យដែរហើយ”។
គិតដូច្នេះហើយ បុរសនោះគិតតែពីអង្គុយសមាធិលែងដើរចូលភូមិ ដើម្បីរកអាហារដូចមុនទៀតហើយ។
មួយថ្ងៃ, ពីរថ្ងៃ, បីថ្ងៃ បុរសនោះឃ្លានកាន់តែខ្លាំង រហូតអង្គុយធ្វើសមាធិលែងកើត ហើយរហូតដល់ថ្ងៃទីប្រាំពីរ គាត់ហេវហត់ណាស់ ហើយរង់ចាំតែសេចក្ដីស្លាប់ទៅតែប៉ុណ្ណោះ។
ខណៈនោះ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បាននិមន្តយាងកាត់ទីនោះ ហើយទ្រង់ឮសំឡេងថ្ងូចថ្ងូររបស់បុរសនោះ។
ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់សួរថា៖
-” ឱ! ម្នាលដ៏ចម្រើនអើយ! ហេតុម្ដេចបានជាអ្នកធ្លាក់ខ្លួនយ៉ាងនេះ?”
បុរសលើកហត្ថប្រណម្យរួចបន្លឺថា៖
-” ឱ! ព្រះបរមគ្រូនៃខ្ញុំព្រះករុណាអើយ សូមព្រះអង្គមេត្តាជួយខ្ញុំព្រះករុណាផង!”
បុរសក៏រៀបរាប់អំពីដំណើរនៃសត្វតោនិងកញ្ជ្រោងថ្វាយព្រះបរមគ្រូទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់មានព្រះពុទ្ធដីកាថា៖
-” ពិតជាត្រឹមត្រូវហើយម្នាលដ៏ចម្រើនអើយ!
តែហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នកទៅត្រាប់តាមសត្វកញ្ជ្រោងទៅវិញ ដោយដេកចាំគេមកជួយចិញ្ចឹមយ៉ាងនេះទៅវិញ?អ្នកត្រូវត្រាប់តាមសត្វតោចិត្តធម៌ ហើយដើរជួយសង្គ្រោះគេវិញទើបត្រឹមត្រូវណា!”
ដោយគីរីដងរែកច្បាស់ដូចថ្ងៃ
គតិសម្រាប់ពិចារណា៖
គ្រាន់តែគិតអំពីគំនិតល្អ គឺមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ។
គ្រាន់តែធ្វើអំពើល្អក៏មិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរ តែការឃើញនរណាម្នាក់ធ្វើតាមគំរូដ៏ល្អរបស់អ្នក នោះទើបល្អគ្រប់គ្រាន់ពិតប្រាកដ!
ដោយ៖ គីរីដងរែកច្បាស់ ដូចថ្ងៃ
